Döndük dolaştık, dere tepe düz gittik ve sandık başı gözüktü. “EVET” mi versek, yoksa “HAYIR” mı versek çıkmazına girdik.

Önümüze iki seçenek var “EVET” çiler kendilerine göre haklı, “HAYIR” cılar kendilerine göre haklı. Nasrettin Hoca misali sende haklısın, sende haklısın.

Aslında halkımızın en önemli sıkıntısı, bence okumaması. Okumuyoruz hem de hiç okumuyoruz. İnandığımız dinin kitabını okumuyoruz. Tuttuğumuz partinin tüzüğünü okumuyoruz. Anayasa ne diyor, neler değişecek bunu hiç okumuyoruz. Bunu genel için söylüyorum. Yapılan araştırmalarda Japonlar da kişi başına okunan kitap sayısı bir yılda 26 iken, Türkler de ise 26 kişi yılda bir kitap okumuyor. Körü körüne fanatiği olduğumuz parti neyi savunuyorsa haklıdır mantalitesi bizi sonu iyi olmayan mecralara çekebiliyor. Yaklaşık 30 yıl önce değişen anayasada ki bazı değişiklikler oylamaya sunuldu. Gönül isterdi ki sınırsız yetkiler verdiğimiz 550 amca bu işi halka bırakmadan kendi aralarında çözselerdi ama çözemediler. İş döndü dolaştı halka düştü. Toplumun %70’i 30 yaş ve adlında. Yani anayasa son değiştiğinde neler olmuştu. Neden değişti bilmiyor garipler. Ya babalarının verdiği oyu verecekler ki, babaları yaşıyorsa. Ya körü körüne bağlandıkları partinin oyunu verecekler, ya da yazı tura atıp, ne çıkarsa onu verecekler.

Bir de şöyle bir anlayış var. Yapılacak Oylama, sanki anayasa değişikliği değil de, Ak parti gitsin mi, kalsın mı?  Oylaması gibi algılayanlar var. Bazı muhalefet partileri de bunu savunuyor gibiler.  Bazıları da işi mantıklı buluyor fakat, son seçimler de %37 oyu olan bir parti değil de, daha güçlü bir hükümetin oluşturduğu bir parti yapmalıydı bu seçimi diyerek karşı çıkıyorlar.

Öyle ama böyle, sandık göründü. Haydi, Türkiye sen her zaman en doğrusunu yapmadın mı, yine doğrusuna sen karar vereceksin! İnşallah…