Ünlü yazar Mehmet Şevket Eygi kaleme aldığı yazısı ibret niteliğinde. Görülen o ki yerel'de ve Ulusal'da fazla bir şey farketmiyor.

İşte o müthiş yazı;

Gıybetimi yapanlara, bazen iftira eden ve yalan söyleyen, bazen bende olan kusur ve günahları fâş eden Müslüman kardeşlerime bir açıdan teşekkür borçluyum. Varsa, kendi sevaplarının bir kısmını bana veriyorlar, sevapları yoksa, benim günahlarımın bir kısmını yüklenmiş oluyorlar.

Domuzluktan ve hainlikten gıybet, iftira ve düşmanlık edenler dışındakilere haklarımı helal ediyorum.

Yalanın, iftiranın, gıybetin haram olduğunu çok iyi bilmelerine rağmen bazıları bu günahları müteammiden işliyor.

Hem âlim ve ârif geçin, hem de sınırsız gıybet et, olacak iş midir bu?

Evime gizli kamera ve mikrofon yerleştirenlere, telefon konuşmalarımı dinletenlere haklarımı helal etmiyorum.

Onlardan şikayetçiyim, dâvacıyım.

Bendeniz devletimi, ülkemi, halkımı seven ve koruyan bir vatandaşım. Bana düşman gözüyle bakanlar acaba Türkiye'yi benim kadar seviyorlar mı?

Devletime bağlıyım ama bugünkü rejim mi, düzen mi, her neyse işte ona karşıyım, onu beğenmiyorum, onu sevmiyorum.

Ben bir Müslümanım, Müslüman olarak bu düzeni/sistemi nasıl sevebilirim, nasıl tutabilirim?

Çok şükür az buçuk âmme hukuku okumuşumdur, devlet ile düzen arasındaki farkı ayırt edecek kadar kültürüm vardır.

Siyasî mânada değil, kültürel açıdan muhalifim. Bunca bozukluk, yamukluk, kötülük, çarpıklık olan bir ortamda muhalif olmamak mümkün müdür?

Samimî, ihlaslı, ahlak ve faziletli, sâlih Müslümanlara hürmet eder, büyük küçük ellerinden öperim.

Sahte dindarlardan, din ve mukaddesat sömürücülerinden nefret ederim.

Eskiden radikal mücahit iken, ellerine fırsat geçince müteahhit olanlardan nefret ediyorum.

Bazı iyi Müslümanlar beni kötülüyormuş... Onlara dargın ve kızgın değilim. Süleyman Daranî hazretleri "Bütün cihan halkı beni kötülemek hususunda bir araya gelseler, benim kendimi kötülediğim kadar kötüleyemezler" buyurmuştur.

Ancak bir incelik var: Sâlih Müslüman gıybet ve iftira etmez, yalan söylemez.

Şu mikrofoncu, gizli kameracı sersemlere tekrar dönüyorum:

Size beddua ediyorum. Allah sizi rezil ve tepetaklak etsin.

Nice politikacının yatak odalarına kadar kamera koydunuz.

İnsanların gizli günah, ayıp ve kusurlarını araştırmak suçtur, ahlaksızlıktır.

Sizler, gerçek ayıplara bir de yapay ayıplar eklediniz. Bu maksatla

laboratuarlar kurdunuz. Hangisi gerçek, hangisi düzmece, ne kadarı gerçek, ne kadarı uydurma belli değil.

Kendi hesabıma konuşuyorum: Evime mikrofon ve gizli kamera yerleştirenler beladan belaya uğrasınlar. İki yakaları bir araya gelmesin.

Bedduam tutarsa halleri iyi olmaz.

Türkiyeyi Papa Altıncı Aleksandr Borjiya'nın Romasına döndürmek şerefli bir iş değil.

Müslüman kardeşim lisan âfetine uğramış benim gıybetimi yapmış, iftira etmiş... Helal ederim ama profesyonel pislik böceklerine (Böcek!) hakkım haram olsun.