Gün o’dur ki evler dağılmış, hanelerde yokluk ve yoksulluk tek dert olmuş. İnsanoğlu bir cenderenin içerisinde boğulmamak için çırpınıp durur. Gün o’dur ki kimsenin diğeriyle ilgilenme gücü kalmamış. Gücü olsa da duyarsızlaşmış; kendi hayatını, standartlarını, çocuklarını, gelecek planlarını asgari müştereklerde el açmadan sürdürme derdine düşmüş. Hal vahim, tünel ucu karanlık gözüküyor herkes haklı herkes tedirgin.  
   Bu tür dönemler kendi içinde felaketlerin yanında güzellikleri, kahramanlıkları, cesaretin ve kararlılığın etrafında kümelenen insanların zaferleri ile doludur. Zaten insanoğlu bir olmadan yaşayamaz. Umut birliğin etrafında toplanırsa umuttur. İnsan kendinin haricindekileri de düşünürse insandır. Dönem buna müsaade etmiyor gibi gözükebilir. Fakat karıncalar da yangına su taşımaktan vazgeçmediği için; dünya, hala yaşamak için varlığını sürdürmektedir.  
  İnsanoğlunun felaketlerden kurtulmasının tek çaresi yine kendisidir. Kendi gibi olanlarla birleşmek, bir amaç bir gaye uğrunda toplanmak; örgütlenmek ve haksızlığa, yalana, kıyıma, zulme, zamma; insanca yaşayabilmek için beraber hareket etmek zorundadır. Birlik ayrı kulvarlardaki insanların zafer ulaşması için bir elzemdir. Kimsesin kimseye zarar vermeden, fayda sağlayarak dayanışarak olanı koruması yenisini yaratması için şarttır. Birlik olmazsa hiç kimse abad olamaz bunun farkına varılması lazımdır.  
  Ailede birlik dirliği, komşulardaki birlik direnci ve dayanışmayı getirir. Siyasette birlik iktidarı getirir. Herkesin doğrusu yanlışıyla kabul görüldüğü, herkesin kendini bildiği, bilginin değerli olduğu dayanışma şarttır. Olmazsa olmazdır. Ez cümle “bir olursak var oluruz, bir olmazsak yok oluruz.”  Dilerim meramımı anlatabilmişimdir.

Sevgi ve saygılarımla…