Diri Diri Gömüleceğinizi Biliyor musunuz?

Bağırmak istiyorsunuz. "Hayır!.. Hayır ben ölmedim."

Diri Diri Gömüleceğinizi Biliyor musunuz?
banner46
Büyük İslâm âlimi, hüccetü'l-İslâm unvanı ile meşhur İmami Gazali "ölüm ve ötesi" kitabında müminleri bilinçlendirmiştir.


4. Diri Diri Gömüleceğinizi Biliyor musunuz?


Diyelim ki yatıyorsunuz yatağınızda!.. An be an tükenmekte olduğunuzu fark ediyorsunuz. Kâh dalıyorsunuz rüya gibi bir görüntü. Kâh eski hatıralar, kâh yeni umutlar...


Sonra bir an geliyor. Kolunuzu kaldırmak istiyorsunuz, kalkmıyor!.. O ne?.. Kumanda edemiyorsunuz kolunuza!..


Felç mi geldi ne!?? "Hey!" demek istiyorsunuz ama diyemiyorsunuz!..


Kızınız bir anda üstünüze kapanıyor, haykırıyor!

-

Öldü! Annem öldü!.. Anne, bırakma bizi!

Bağırmak istiyorsunuz.

-

Hayır!.. Hayır ben ölmedim.


Ne çare!.. Ne ağzınızı oynatabiliyorsunuz, ne de sesiniz çıkıyor!..


Bu arada odaya doluşuyor yakınlarınız. Hepsi gözü yaşlı, hepsi kederli, hepsi göğüslerinde yumru yumru düğümler!..


Doktor?.. Ne yararı var?!.


Başınızda toplananlara karşılık, kendinizde bir serbesti hissediyorsunuz!.. Ayağa kalkıp odada dolaşmaya
başlıyorsunuz!..


Onlara demek istiyorsunuz,
"Ben ölmedim, aranızda dolaşıyorum, yavrum kızım ne olur ağlama!"
Ama boş!..

İrtibat kesik!..

Kızınız, yakınlarınız perişan hâlde; ağlayış

-

haykırışları sizi de oldukça perişan ediyor!..

Bir şeyler yapmak, onlara ulaşmak istiyorsunuz, mümkün değil!.. Ne dokunabiliyorsunuz; ne konuşabiliyorsunuz; nede herhangi bir eşyayı oynatabiliyorsunuz!..


Oturuyorlar, başucunuzda dualar etmeye başlıyorlar. Hakkınızda konuşmaya koyuluyorlar, şöyle iyiydi, böyle iyiydi!..


Sonra bu fasıllar bitiyor.


Sizi yıkıyorlar ve tabuta koyuyorlar. Bunları hep görüyorsunuz!..
Ve sizi yüklenip mezara getiriyorlar.
Açılmış bir mezar ve...


DİRİ DİRİ MEZARA KONUYORSUNUZ!


DİRİ DİRİ GÖMÜLÜYORSUNUZ!..


Şu andaki mevcut aklınızla, idrakınızla, duygularınızla yaşayan biri olarak!.. Ve ü
stünüze atılan toprakla beraber orada toprağın içinde hapis kalmanın korkunç ızdırabını tatmaya başlıyorsunuz!..


Hatırlayalım şu meşhur hadîsî şerîfi:


"İNSANLAR UYKUDADIRLAR; ÖLÜMÜ TADINCA UYANIRLAR!.."


Hz. Osman (radıyallâhu anh) bir kabrin başında durduğu zaman sakalı ıslanıncaya kadar ağlardı. Kendisine,
"Cennet cehennem anılınca ağlamıyorsun da, burada mı ağlıyorsun?" denildiğinde ise şu cevabı verirdi:
Rasûlullâh (sallâllâhu aleyhi vesellem)'den duydum ki:

-

Kabir, âhiretin konak yerlerinden ilk konakyeridir. Eğer ondan kurtulursa kişi, gerisi daha kolaydır!.. Şayet
kurtulmazsa, gerisi daha ağırdır!.. Her ne (korkunç) manzara gördüm ise, kabir ondan daha korkunçtur"!..
(Tırmizî)


Kişi beden üzerindeki tüm tasarrufundan kesildi, beyin durdu; ve bozulmay
a yüz tutan beden mezara konuldu. Sonra...
İbn-i Ömer (radıyallâhu anh)'tan şöyle naklolunuyor:

-

Ölünün dünyadan alâkası kesildiği zaman, oturma yeri kendisine gösterilir; cennet ehli ise cennet ehlinden
olarak; ve cehennem ehli ise cehennem ehlinden olarak. Ve sonra "Allâh seni kıyamet gününde yeniden
mahşere kaldırıncaya kadar oturma yerin işte burasıdır" denilir.


Evet bu kabirde, kıyamete kadar kalma olayını daha geniş görelim şimdi de:


Ebu Hureyre (radıyallâhu anh) naklediyor:
Rasûlullâh (sallâllâhu aleyhi vesellem) şöyle buyurdu:

-

Ölü

-

ya da sizden biri

-

defnedildiği zaman ona siyah ve mavi iki melek gelir! Birine Münker, diğerine Nekir denir. Müteakiben o iki melek sorar:

-

Bu adam hakkında ne dersin?..

Bunun üzerine o (yaşarken ki)
kanaatini aynen söyler:

-

O Allâh'ın kulu ve Rasûlüdür. Allâh'tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed'in de O'nun kulu ve Rasûlü olduğuna şehâdet ederim.
Bunun üzerine o iki melek:

-

Senin böyle söylediğini esasen biliyorduk, derler.

Sonra onun kabri yetmiş arşın kare genişletilir, sonra aydınlatılır ve kendisine "Uyu" denilir. O da,

-

Dönüp aileme haber vereyim mi? der.


Melekler de:

-

Gelin

-

güvey gibi uyu ki, onu ailesinden en çok seven kişi uyandırır, derler.
O kişi, Allâh onu yatağından mahşere kaldırıncaya kadar (uyur).

Şayet münafık ise:

-

İnsanların "Ona Rasûldür" dediklerini işittim ve ben de aynı şeyi söyledim. Ama bilemiyorum?..
diyecek.


Bunun üzerine o iki melek:

-
Senin esasen böyle söyleyeceğini biliyorduk, diyecekler.

(Sonra toprağa) "çullan üzerine", denilecek. Toprak onun üzerine çullanır; yan kaburga kemikleri yerlerinden
oynar ve Allâh onu yatağından mahşere kaldırıncaya kadar toprakta devamlı azap içinde kalır!
(Tırmizî)


Tüm yaşamınızda, kendinizi bir beden kabul etmenizin tabii sonucu olarak ister istemez yaşanacak kaçınılmaz sondur bu!..


Nasıl rüyanızda bütün gün kafanızı meşgûl eden şey, otomatik olarak rüyanıza girer ve o şeyden rüyanızda
kurtulamazsınız!..


Nasıl görülen kâbusu değiştirmek elinizden gelmez ise. Yaptıklarınızın ya da yaşadıklarınızın ta
bii sonucu ise kâbus;


aynı şekilde, kabir hayatı da, dünyada yaşadıklarınızın, edindiğiniz duyguların ve şartlanmaların otomatik olarak
görülecek sonuçlarının yaşandığı bir ortamdır!


Eğer Dünya'da şuurlu bir şekilde, bedenle ilişkiniz kesilerek yaşamınıza
devam edeceğiniz kabir hayatına hazırlanmamışsanız; kaçınılmaz bir şekilde bu âkıbet ile karşılaşacaksınız!..
Burada bir soru gelir akla... Mezara gömülen, bu âkıbet ile karşılaşacağına göre, mezara gömmesek de yaksak?..


Yakmak daha da korkunç netice verir!.. Zira kabirde belki elli, belki yüz belki iki yüz sene, beden çürüyüp dağılanakadar bu ızdırap çekilecek. Ama yakılırsan..? Diyelim ki, cesedin yakılıyor!.. Sen esasen ölmemişsin, yaşıyorsun!.. Bu durumda yandığını görüyorsun ve bunun manevî azabını ya
şıyorsun!.. Rüyada yandığını düşün bir kâbus hâlinde!.. Ve yanma olayı ile birlikte sayısız kereler aynı olayı yaşayarak sürekli bir azap söz konusu senin için!.. Belki tâ kıyamete
kadar!..


Ya da suya attılar. Düşün rüyada suda boğulma hâlini!..


Yine en ehveni, toprakta bedenin çürüyüp yok olması!.. Ki bu tarz dince gelenekleştirilmiş!..

Ya bütün ölenler kabirde hapis mi?..

Hayır!..


Ölenler iki grupta mütalaa edilir: Birinci gruptan olanlar "Şehîdler" yani "fiysebilillâh Allâh için"can vermiş olanlar. Ve dünya hayatı içinde iken "Ölmeden önce ölmek" sırrını yaşamış olan velîler!.. Bunlar ölümle birlikte ilk anda mezara girerler, burada meleklerle karşılaşıp, gereken imtihandan geçtikten sonra kıyamete kadar hürriyetleri verilir ve serbest olarak gezer dolaşırlar.


İkinci grup; bunlar çeşitli eksiğiyle kusuruyla yaşamış olan müslümanlar ile gayrımüslimlerdir. Birinciler belli bir
kabir azabından sonra cennetteki yerlerini görmek suretiyle müjdelenirler ve kıyamete kadar uyurlar. Güzel rüyalarla yaşamlarını devam ettirirler gene kıyamete kadar. Diğerleri ise kabir azabından sonra uyurlar ve
kâbus türü rüyalarla kıyamete kadar orada yaşarlar!..


Kişi, ölümü tadıp, dalga bedeniyle başbaşa kalıp mezara konulduğu anda çok büyük azap çeker. Niçin?
Düşünün... Normal şartlarda, gündüz şu biyolojik bedenle yaşıyorsunuz. Ama buna rağmen uyuduğunuzda, görmekteolduğunuz rüya ve kâbusta, kendinizi nasıl hissediyorsunuz?.. Bu ruh beden ya da manyetik beden diyebileceğimiz bir yapı ile değil mi?..


İstediğiniz kadar siz gündüz fizik bedenle yaşamış olun, rüya devresinde bu bilinciniz hiçbir işe yaramıyor!.. Ve
kendinizi, o rüya içinde sanki bir manyetik bedenmiş gibi hissetmekten alıkoyamıyorsunuz!..


İşte bu sebeple de, gördüğünüz kâbuslar, o "ruh beden" sanısı içinde olan size, cehennem hayatı yaşatıyor.


Oysa, o anda biyolojik bedeninize hiçbir zarar verilmiyor; belki de kuştüyü yastık, pamuk yatak üstünde, atlas yorgan altındasınız!..


Normal şartlarda beyniniz, hangi şartlanmaların tesiri altına girmiş ise...


Beyniniz hangi ışın tesirleri altında, hangi tür düşünceleri oluşturacak biçimde açılmış ise...


Ne tür duygularla kayıt altında iseniz...


Bunların sonucunda oluşacak güzel rüyalar ya da kâbuslar içinde olursunuz uykunuzda!..
Güncelleme Tarihi: 17 Ocak 2014, 00:56

Aytekin Yaşar

YORUM EKLE
SIRADAKİ HABER

banner17